Przepraszam – słowo, którego jest za mało
Z tego artykułu dowiesz się:
Dlaczego nie mówimy przepraszam?
Dlaczego tak trudno powiedzieć?
Jak powiedzieć przepraszam?
Zapewne nie raz już słyszałaś, ze słowa mają wielką moc: budują, uzdrawiają, podnoszą na duchu, ale również smucą, zmieniają i rujnują. Na pewno także, znasz trzy magiczne słowa: przepraszam, dziękuję, poproszę, które według przekazów zmieniają świat na lepsze. Serdecznie zapraszam Cię na nową serię, która dotyczy właśnie tych słów i ich wpływu na nasz związek z partnerem. Dzisiejsza część zostanie poświęcona słowu: Przepraszam.
Przepraszam – Część I
Słowo „przepraszam” kojarzy nam się z poczuciem winy. W związkach najczęściej pojawia się po kłótni, kiedy mocne słowa padają pod adresem naszych najbliższych. Mówimy „przepraszam” i przyznajemy się do błędu. Prawda?
Warto zadać sobie te pytania i to nie jeden raz. Powinniśmy je sobie przypominać za każdym razem, kiedy czujemy, że nasz związek przechodzi próbę. Np. Kłótnie pojawiają się coraz częściej, ciche dni są codziennością.
Czy na pewno jesteśmy zawsze bez winy? Czy nie ma sposobu, aby zawalczyć o lepszą relację?
Dlaczego nie mówimy przepraszam?
Większość ludzi w uniesieniu, mówi ostre słowa, które ranią. Po kłótni przeważnie wiemy, że uderzyliśmy za mocno. Zaczynamy żałować naszych słów. Jednak nawet jeśli wiemy, jak okropne słowa powiedzieliśmy, to nie przepraszamy. Dlaczego?
Nadal żyjemy emocjami z kłótni. Sama emocja np. złość trwa krótko- od kilku sekund do minuty. Kłótnie trwają całymi godzinami, ponieważ stale się nakręcamy. Przypominamy sobie, co on nam powiedział, jak się czułyśmy podczas walki. Słyszymy co powiedział nam partner, czujemy każde słowo. Wmawiamy sobie, że on naprawdę tak myśli. Utrzymujemy w sobie ból i złość, smutek. Nie chcemy, aby te emocje przeszły, chcemy być tymi pokrzywdzonymi, tymi, które należy błagać o przebaczenie, bo zostały skrzywdzone.
W takiej sytuacji nie ma możliwości nawet pomyśleć o przeprosinach drugiej osoby.
W końcu to on nam powiedział tyle przykrych słów. To on powinien przepraszać!
Dopiero kiedy opadną złe myśli i każde z nas siedzi daleko od siebie, zaczynamy rozumieć co naprawdę się działo.
Jeżeli chcemy możemy sobie przypomnieć, co my powiedziałyśmy mu. Zapewne wsadziłyśmy nie jedną szpilę i zraniłyśmy go dokładnie jak on nas, a czasem nawet bardziej.
Dlaczego on nie chce mnie przeprosić?
Pewnie przez większość zdenerwowania, zastanawiałaś się: Dlaczego on nie przychodzi?
Powinien teraz stanąć w drzwiach z kwiatami. Dlaczego go nie ma?
Odpowiedź jest bardzo prosta. On siedzi w drugim pokoju i robi dokładnie to samo co ty. Siedzi i powtarza twoje słowa:
„Jesteś leniem, nic nie umiesz, nic nie osiągniesz.”
Siedzi, rozmyśla, przypomina sobie i on też chce być tym, którego zraniono bardziej. Tym, kogo należy przepraszać.
Przepraszam, a sorry…
Wiele z nas dla świętego spokoju w takich sytuacjach na odczepne mówi: „Sorry, nie chciałam.” lub „No, przepraszam.” z nienawiścią w oczach i gulą w gardle. Wiem, że coś takiego przechodziło w szkole, kiedy nauczyciel kazał się pogodzić ze znajomą, ale ty już nie jesteś w podstawówce. Nikt nie będzie Ci kazać przepraszać, nikt nie będzie pilnować czy podaliście sobie ręce na zgodę. To Twój wybór i twoje konsekwencje.
To twoje zaangażowanie tworzy ten związek. Jeśli Ci na nim nie zależy, to śmiało postępuj, tak nadal.
Jeżeli powiesz sorry, to bądź pewna, że Twój partner nie będzie zadowolony. Poczuje się zlekceważony i nieistotny. Nie przeprosiłaś go, powiedziałaś tylko wyuczoną formułkę. Problem i negatywne emocje nie znikają. Fałszywe „przepraszam” odsuwa konflikt pozornie.
Tak naprawdę zamiatasz go pod dywan.
Zarówno Ty jak i twój partner nadal będziecie czuli, że ta kłótnia nie została zakończona. Będziecie w głębi chować do siebie nawzajem urazę, a takie emocje trwają znacznie dłużej niż kilka godzin. One potrafią trwać latami, kumulować się i wybuchać, niszcząc wszystko wokół.
Przepraszam – Dlaczego tak trudno powiedzieć?
Często wiemy jak zraniłyśmy partnera, ale wstyd nie pozwala nam się przyznać do błędu. Według naszej kultury to słabi przepraszają.
Mówimy, więc często na swoje usprawiedliwienie:
- Nie będę przepraszać za prawdę.
- Przecież sam mówił, że jest nieudacznikiem!
- Nie pamiętam co mówiłam.
- Jestem kobietą, to hormony.
- Prawdziwy mężczyzna przeprasza pierwszy.
- Miałam trudny dzień.
- Nie chciałam, abyś się na mnie obraził.
- Nie lubię się z Tobą kłócić.
- To przez szefa. Dał mi dużo pracy.
- Były korki i jestem głodna.
W naszym świecie krąży przekonanie, że silni nie przepraszają. Oni są zwycięzcami i to ich się przeprasza. Jednak ile osób, tak naprawdę, potrafi szczerze powiedzieć przepraszam? Czasem wydaje mi się, że zwłaszcza Ci najsilniejsi nie są w stanie wypowiedzieć tego jednego słowa.
Nieliczni potrafią przyznać się do błędu. Większość ludzi okropnie boi się powiedzieć: „To moja wina.” „Zawiniłam.”
Wierzymy, że błąd, to koniec świata. Tylko że to NIE jest koniec, a początek! Przepraszanie to krok naprzód.
Krok w stronę lepszej relacji.
Jak powiedzieć przepraszam?
Nie da się powiedzieć dobrze „przepraszam„, jeżeli tego nie chcemy. Będąc pewną, że to Ty masz rację, nie powiesz „przepraszam„, które sprawi, że Twój partner, będzie czuć się dobrze. Na stworzenie tego słowa, składają się: chęć przeproszenia i powód – dlaczego chcemy przeprosić.
Jeżeli masz trudność ze znalezieniem powodu i chęci przeprosin, spróbuj cofnąć się myślami do waszej kłótni. Np.:
Powiedziałam wtedy: „Nic nigdy nie osiągniesz!„, choć często mi powtarzał, że boi się zawieść rodzinę. Jak się zastanowię, to przecież każdego wieczoru spędza godzinę, aby nauczyć się angielskiego, bo chce się rozwijać. Podziwiam go za jego wytrwałość i dążenie do celu. Dlaczego powiedziałam coś takiego? Przecież ja nawet tak nie myślę!
Nie chciałam go zranić… Chciałam, żeby się poczuł źle, ale już nie chcę…
Kiedy przestajesz myśleć samolubnie dużo łatwiej jest zrozumieć, co czuje druga osoba. Zapewne Twoja wypowiedź go zraniła. Wiedziałaś, że się danej rzeczy boi i podświadomie użyłaś tego argumentu do walki z nim. Teraz należałoby przeprosić, prawda?
Przykładowe przeprosiny: Przepraszam, że powiedziałam Ci tyle niemiłych słów. Zwłaszcza że nic nie osiągniesz. Naprawdę nie chciałam, nie miałam tego na myśli. Widzę, jak codziennie się starasz, aby coraz lepiej porozumiewać się po angielsku. Nie powinnam była tego mówić i czuję się źle, że to powiedziałam. Naprawdę w Ciebie wierzę.
Czy takie przeprosiny nie są z głębi serca? Nie pokazują, że widzimy jak ktoś się stara?
Czy nie pokazują, że dane słowa zostały wypowiedziane w gniewie?
Co się stanie, gdy powiesz przepraszam?
Prawdopodobnie zostanie Ci wybaczone, choć nie zawsze od razu.
Kiedy widzisz partnera, który szczerze żałuje, zamiast mówić znaną formułkę z grymasem na ustach, czujesz, że mu na Tobie zależy. Może i zostaliśmy zranieni, ale czy i my nie powiedzieliśmy za dużo? Może warto jeszcze raz się pogodzić?
Przeprosiny są początkiem rozmowy, podczas której jesteście w stanie już na spokojnie wspólnie odnaleźć kompromis.
