Komunikacja to podstawa, każdej relacji!
Czy kojarzysz sytuację, kiedy on się pyta: Czy jesteś zła?
A ty odpowiadasz z sykiem: „Nie, ależ skąd?!”
To jest właśnie jeden z błędów komunikacji!
Też jestem kobietą i dobrze wiem, jak czasem korci zostawienie go w sytuacji:
Kiedy on wie, że zrobił coś źle, ale nie wie dokładnie co. I w naszej wyobraźni, on cierpi męczarnie i katusze. Tylko zdradzę Ci tajemnicę. Jego to tak nie kuje, jak Ciebie. Znaczy interesuje go, co znowu źle zrobił, ale nie będzie się tym zadręczać tak jak ty. Oni działają na zupełnie innej zasadzie niż kobiety. Oni w oprogramowaniu mają tylko taki szablon:
W tym szablonie, jak widzisz, nie ma: zastanawiaj się godzinę w łóżku co źle zrobiłeś, zastanów się też idąc do szkoły / pracy, zastanawiaj się w sumie w każdej wolnej chwili, przypomnij sobie wszystkie wasze kłótnie, przeanalizuj ostatni tydzień albo i miesiąc, zacznij ze stresu chodzić po ścianie, zastanawiaj się jak ją przeprosić, zrób wszystko, aby Ci powiedziała, za co tak okropnie cierpisz!!!
Tego nie ma. I wbrew tego czego oczekujesz, to przeważnie w takiej sytuacji cierpisz ty, nie on. Ty po kłótni, kiedy on się nie odzywa myślisz: on mnie już nie kocha, nie stara się o mnie, nie pisze do mnie, pewnie ma mnie dość. Nawet nie chce się dowiedzieć, o co mi chodzi…
A problem w tym, że on już próbował się dowiedzieć, o co Ci chodzi i to zapewne kilka razy. Jednak kiedy ciągle słyszał: Nie ważne! Powinieneś wiedzieć! – odpuścił.
Zrozumiał twój komunikat dosłownie:
-To nie jest ważne – Czyli nie zrobiłem nic specjalnie złego. Ma tylko ma gorszy dzień. Potrzebuje czasu, aby się pozłościć.
-Powinieneś wiedzieć – Powinienem, ale nie wiem, a ty mi nie chcesz powiedzieć. To co mam robić?
Musisz mówić prosto i wprost. Musisz się unieść ponad swój honor i ukrytą wewnątrz ciebie famme fatal. Weź głęboki wdech, wyjdź na chwilę z pokoju, wróć i powiedz, co czujesz przy pomocy formułki: czuję się – ponieważ – chciałabym
Czuję się: smutna, zła, niedoceniona (Im dokładniejsze uczucie, tym lepiej!)
Ponieważ: Codziennie sprzątam, dom, robię pranie i obiad, a ty nie mówisz: dziękuję”. (Nie oskarżaj go w tym zdaniu!)
Chciałabym: Abyś codziennie przy obiedzie powiedział: „Dziękuję Ci za pyszny obiad.”
(Powiedz, co on może zrobić, abyś się w ten sposób nie czuła.)
Komunikacja powinna być prosta: mówisz, a on rozumie, co chcesz powiedzieć.
