Sama się o to prosiła!
Serdecznie Cię zapraszam do obejrzenia rewelacyjnego filmiku od Muriel Comedy, w którym stwierdzenie: „Sama się o to prosiła” – przechodzi do rzeczywistości.
Tytuł filmu: Asking For it – można przetłumaczyć jako: prosić o coś. Jednak samo dosłowne tłumaczenie nie do końca wystarcza dla zrozumienia przekazu. W polskiej wersji bardziej prawidłowe byłoby stwierdzenie: sama się o to prosiła.
Sam filmik oglądam już pewnie z pięćdziesiąty raz, ale za każdym razem z niesamowitym podziwem, jak w żartobliwy sposób twórczynie pokazały okropność sformułowania:
sama się o to prosiła.
To zdanie, choć jest po prostu złożone ze neutralnych słów, ma w sobie niesamowicie negatywny ładunek. Dlaczego? Bo jest używany jako wymówka, bądź komentarz dla gwałtu. Często można usłyszeć, że ofiary gwałtów same się o to proszą, bo: noszą skąpe ubrania, mocny makijaż, odsłaniają za dużo, maja wyzywające spojrzenie, ponętny głos.
Czy faktycznie miały czy też nie, to rzadko ma znaczenie, bo ludzie i tak robią i mówią, co chcą. Tylko, że w tym co mówią są dwa ogromne błędy:
- Nawet jeśli miały skąpy strój i wyzywający makijaż, to co? To znaczy, że ktoś miał prawo naruszyć ich granice? Że ktoś miał prawo je skrzywdzić? Ktoś mógł zrobić co tylko zechciał? Nie. To tego nie znaczy i nigdy znaczyć nie będzie.
- Wcale tak nie jest. W większości przypadków, to wcale nie są wyzywające ubrania, a ofiary wcale nie prowokowały gwałcicieli.
- W 2013 roku na uniwersytecie w Kansas City odbyła się wystawa o nazwie:
What Were You Wearing? (Co miałaś na sobie?), autorstwa Jen Brockman, dyrektorki ośrodka prewencji przemocy seksualnej. Na wystawie przedstawiono 18 zestawów ubrań, jakie miały na sobie ofiary w dniu kiedy doświadczyły przemocy seksualnej.
Możesz część z nich zobaczyć poniżej wraz z komentarzami ofiar:
-
„Czeska spódnica i top. Nosiłam ten strój już kilkanaście razy. Zawsze myślałam, że jestem bezpieczna, ponieważ nie nosiłam „takich” ubrań.” -
„Bluza, koszulka uniwersytecka i czapka z daszkiem. Po prostu mieliśmy spędzać czas jak zwykle, pić i oglądać film. Wypiłam o wiele za dużo i obudziłam się z nim na sobie ”. -
„Kostium kąpielowy. Cały dzień pływaliśmy kajakiem po rzece. To był naprawdę fajny czas. Potem przyszedł do mojego namiotu, kiedy chciałam zmienić ubranie ”. -
„Śliczna sukienka. Uwielbiałam ją od chwili, gdy ją zobaczyłam. Miałam też obcasy. Po prostu chciałam się dobrze bawić i spędzać czas z siostrami… Następną rzeczą, którą pamiętam, jest czołganie się po podłodze w poszukiwaniu tej głupiej sukienki. -
„Sari. To samo, co noszę przez większość dni. To było to, w czym czułam się komfortowo. Przypominało mi o domu, mojej rodzinie, mojej tożsamości. Teraz przypomina mi o nim ”. -
„Granatowy podkoszulek i szorty w kratę. Nic specjalnego – bez makijażu i sandałów. Mieliśmy po prostu spędzać czas. Nic o tym nie myślałam ”. -
„Czarne spodenki do koszykówki i niebieska koszulka. Miałem 11 lat. Właśnie się przeprowadziłem. On był popularnym dzieciakiem. Powiedział, że nigdy nie będę miał żadnego przyjaciela w szkole, jeśli komuś powiem. Nie mówiłem nic przez 10 lat, a kiedy to zrobiłem, zapytali: Dlaczego z nim nie walczyłeś? Czy przypadkiem tego nie chciałeś? -
„Koszula Jean, dżinsy i Tomki. Wszyscy wydają się być zdezorientowani, kiedy im to mówię. Jakby nie mogli zrozumieć, co mówię. Nie mogą zrozumieć, co miałam na sobie. To prawie zabawne. Prawie…” -
„Mundur armii i broń. To tyle, jeśli chodzi o zapobieganie czegokolwiek ”. -
„Robiłam makijaż na Halloween. Miałam na sobie długą czarną spódnicę z rozcięciem z boku. Uwielbiałam tę spódnicę, ale nigdy więcej nie założyłam takiej spódnicy. Minęło już 10 lat ”.
https://wwyw.forestry.oregonstate.edu/stories
Wypowiedz Jen Brockman:
Głównym celem wystawy jest promowanie świadomości na temat przemocy seksualnej oraz walka z próbami obwiniania ofiar. Odwiedzający mogą wejść do galerii i zobaczyć samych siebie nie tylko w ubraniach, ale także w historiach z nimi związanych. W głowach odwiedzających mogą rodzić się skojarzenia, że „przecież noszą takie same ubrania. Organizując wystawę możemy obalić mit mówiący, że nie będziemy skrzywdzeni, jeśli zmienimy styl ubierania.
